Sözler ve Alıntılar
Başka insandan başka bir insan diye korkmam, beni o başka insanda bekleyen yazgıdan korkarım.
Sayfa 21Kitabı okudu
Korku kaçışı olmayan bir tursaklıktır.
Sayfa 22Kitabı okudu
Hegel'e göre felsefe pek çeşitli konuları aracı olarak ele alıp
şeylerin varlığını dil içinde yineleyen bir retorik sanatı değildir.
Canının istediği konu üzerinde gezinen ve özgürlüğünü kurtardığını düşünürken aslında o özgürlüğü yok eden sohbetlerdeki sonsuz gevezelik değildir.
Bir anlamda, avucuma aldığım elma , avucumdan eskidir; geçen ekim ayında kopanlmış bile olsa , başka bir çağla yüklüdür, presbuteron'dur; benim hareketimin doğuşuna tanık olduğuna göre daha saygıdeğer konumdadır. Keza, benim tükettiğim besinler ya da bir köpeğin gövdeye indirdiği et parçası da, aç insanın içinde yenilip yutulmuş biçimde var olsa da , aç insanın yırtıcılığından başka bir değere sahiptir. O yiyecekler, o et parçası , acıkma ediminden önce ve o varoluş olmasa da vardı , yemek edimi ancak kendi kendisinden beslenecektir. Demek ki, verili, anlamla yüklüdür, aşırı yükü vardır, çünkü yalın önünde'ye bir daha önce eklenmektedir ve önce , sadece bir zaman sıralaması değil, aynı zamanda varolma sıralamasıdır ve varolanın kaynağını gösterir
Hegel Differenz'de şöyle yazar: "Hiçlik, ilk olandır,
her varlığın, her çeşitliliğin kaynaklandığı şeydir'"89. " Bunu söyledikten sonra boşluğu devindinci olarak düşünmüş bazı eskilerin kuramını anımsatır. Içeriğin mantıksal boşluktan böyle çıkması, Hegelci Mantığın verili bir içeriğe karşı bir biçim olmamasını, doğuşun gerekliliğinin , ortaya çıkan içeriğin gerekliliği de oluşunu yöntemin, "içeriğin içkin ruhu" olmasını açıklar. Aynı şey,bütünlüğü başlangıçta ortaya koymak yerine sona atan o tersliği de açıklar. Her türlü ön-varsayımı yıkmak için , Hegel'in yapabileceği tek şey, hiçlikten başlamaktır.
Algılama çözümlemeli bir indirgerneyle kendi doğruluğunu verilinin içinde arar; nesneyi "soğan gibi' soyar ve nesnenin -soğanın, kabuklarının arasında yitip gitmesi gibi- özellikleri arasında yittiğini görmez : "Çözümleme,somut varlıktan yola çıkar; aradaki ayrımları olduğu gibi sürdürür; bu da çok önemlidir; fakat bu ayrımlar da soyut belirlemelerden
yani düşüncelerden başka bir şey değildir' " Öyle ki, görgücülük önüne çıkan şu iki yola sapmaktan kendini alamaz:
Ya madde içinde uyuşup kalmış, veriliye boyun eğmiş bir düşünce olacak -ki bu durumda bir bağlılıktan, kölelikten başka
bir şey değildir- ya da kavrayışında verili niteliğiyle yok olmuş
olanı verili diye tanıtarak onu çarpıtacak, böylelikle soyutlamaya
düşmüş olacaktır.
Bu çelişki , kaynaktan gelip de kendini kaynaktan gelen niteliği ile yıkan fakat yıkıntısı içinde kalan yani ona kendi sonucunda sahip olunmadan önce hala ele geçirilebilecek , geliştirilebilecek
meydana çıkabilecek durumda olan bir içeriğin çelişkisidir. Fakat
içerik, bir bakıma , zaten başlangıçta orada değilse , geçirdiği
sürecin sonunda da orada olmaz; aslında, kendi içinde dolaysızlığı yok ederken attığı adımın , gerçekleştirdiği devinimin içindedir ve kendi kendini ele geçirmeye soyunur; tıpkı içindeki çocuğu öldürüp insan katına çıkacak olan çocuğun içinde bulunan insan gibi.