Çehov...
Bence 19. yüzyılın en büyük öykücülerindendir kendisi.
Bir adam, nasıl olur da 68 sayfaya böylesine yoğun duygular sığdırabilir?
“Kendimi Altıncı Koğuş’a kapatılmış gibi hissettim”
Evet, kitaba bir tepkiymiş bu. Emin olun okuyunca siz de buna benzer tepkiler vereceksiniz.
Âh, İvan Dmitriç ve onun muazzam doktoru Andrey... Andery’in İvanla ettiği sohbetler, İvan’ın aksilikleri, Çehov‘un karşılıklı konuşmalardan yararlanarak bizlere verdiği felsefi mesajlar...Ardından, Andrey’in aldığı hâl... Hepsi okunmayı o kadar çok hak eden şeyler ki. Pek detaya girerek kitabın tadını da kaçırmak istemiyorum aslında. Ama değinilecek ne kadar çok noktanın, fark edilecek ne kadar çok şeyin olduğunu da “şiddetle” belirtmek isterim. Okurken nasıl bir anda Altıncı Koğuş’a gideceğinizi, hayal dünyanızın içinde bir İvan edasıyla kaybolacağınızı bilmelisiniz.
“Delilik”
Pek fazla uzatmayayım. Seveceğinize ve çok uzaklara -o yeşil duvarların yanı başına- gideceğinize eminim. İyi okumalar...
