Parçalara bölsek hayatımızı kaç kez Amok koşucusu kostümüyle yollarda yol almışızdır kim bilir?İçimizde dinmez hırslarla sarhoş atlar zamanından çıkma rollere bürünmüşüzdür?Bilseydik ,durulmaz duygularla, körelircesine koşmalarımızın ardından "Amok koşucususun sen" diye haykırıldığını kabul eder miydik?Oturup da ben buyum, deliyim, divaneyim, gel derdimi açıyorum sana tek söz söyleme dinle bu koşucuyu; nasıl haykırdılar ardımdan sadece kendi sesimle. Diyebilir miydik?
Bu sorulara tek bir cümleyle, vicdanımı ve kendimi dinledim diyerek yanıt veren bir yabancıyla baş başa sohbet etmek bir nevi bu kitap.İsim sana uymuş hemşerim... İçimdeki Amok koşucularına selam olsun:)
