Müfettişlik yaptığı süreçte yollarda, kaldığı mekanlarda, gezdiği sokaklar, bekleme salonları gibi yerlerde yaşadıkları anılar, sohbetler, yol hali başına gelenleri bizimle paylaşmış Reşat Nuri Güntekin.
Bazen aaa ben de böyle şeyler yaşadım, yok artık sanki günümüz insanını anlatıyor , dedirten yazılar olduğu gibi yurdum insanı neler yaşamış neler yaşamakta yine de samimiyetinden kopmamış dediğim anılar da denk gelmiyor değil...
Kitap kapakları sizi etkiler mi bilmiyorum ama bu kitap kapağı bana çok içten samimi geldi. Hatta bu resim babamın hastane bahçesinde çekilmiş olduğu bir pozunu da hatırlattı. Bir müfettişin yolluk yaptığı bavul, kılık kıyafeti, işine verdiği değer ve benzeri bunları dahi resimle birleştirince Reşat Nuri Güntekin ve yol hatıraları sarıyor insanı. Yaşadığım tren, otobüs yolculuklarıma götürdü beni.
iyiki anılarını paylaşan yazarlarımız var. Bir yandan toplumun sosyokültürel düzeyini değişimini okurken bir yandan da ülkenin tarihi süreci ne de ışık tutuyor.1936/1966. Belki de bu seyahatler sırasındaki yapmış olduğu gözlemleri onun güzel eserleri vermesine vesile olmuştur kim bilir...
