Türk toplumunda aile kavramı elzemdir. Çocuğun; haneye bereket, neşe ve uğur getireceğine inanılır. Ayrıca çocuk, soyun devamlılığını sağlamaktadır. Bu yüzden bir milletin oluşması ve sürekliliği için de önemlidir. Çocukla birlikte aileler eksik parçalarını tamamladıklarını düşünürler ve bu sebeple toplumun en temel yapı taşını korudukları düşüncesine kapılırlar. Masalların hareket noktasını “çocuksuzluk motifi”nin oluşturması; toplumun çocuğa, soyun devamlılığına ve ailenin bütünlüğüne verdiği önemi kanıtlar niteliktedir. Çocuksuz olan kişinin Tanrı tarafından cezalandırıldığı düşünülür ve kişi, toplum tarafından da kınanır. Çocuksuz olan kişi, bey, padişah, han dahi olsa toplum tarafından dışlanır. Fakat masallar dünyasında ümitsizlik diye bir şey yoktur. Mistik bir kişinin çocuksuz olan kişiye bir elma vermesi ile bütün sorun çözülür. Kahramanın mucizevi şekilde doğmasına -elma vererek- yardımcı olan bu mistik kişiler, bundan böyle kahramanın başı ne zaman derde girse ne zaman bir olayı çözemez hale gelse ona yardımcı olur. Bu motiflerin masalların başında kullanılmasının sebebi ise kahramanda olağanüstü özellikler yaratmak içindir. “Kahraman önce olağanüstü özelliklere sahip olacak, kısaca bir masal kahramanı özelliği kazanacak ki olaylar başlayabilsin ve daha sonra karşılaşılacak güçlükler de bu olağanüstü yardımcılar sayesinde aşılsın.
