Zevkler ve renkler tartışılmaz ama neden bu kadar sevildiğini anlamadığım bir roman oldu. Bazı olayların gereksiz uzatıldığını düşünüyorum. Tolstoy'un dili güzel ama İnsan Neyle Yaşar'daki başarısını ben bu kitapta göremedim. Yer yer sıkıldığım oldu. Kiti'nin mızmızlığı, Levin'in değişken ruh hali benim için aşırı çekilmezdi. Klasik diye beğenilecek diye bir kural yok bence. Basitti. Biraz boynuz, biraz depresif ruh halleri içinde geçmiş kitap. Oblonskiy de aşırı itici bir karakterdi. En fazla 500 sayfa olabilecek şey niye 2 katına çıkarılmış anlamak zor.
