Özlem Cömert Kalbimi, yüreğimi bıraktım kitaba…
Bazen ne yaparsanız yapın bazı şeyleri değiştiremezsiniz. Kitap ana konusu uyuşturucu kullanan çocuklar ve toplumun buna etkisi. Aranan (kız çocuk), Arayıcı (Anne)
Evladını o bataktan kurtarmak isteyen Arayıcı ve gözlerinin annesine çevrilmesine izin verilmeyen Aranan.
Ara ara bağlantıda kopukluklar yaşasam da bunu yazarın ilk kitabı olmasına dayandırıyorum. Hatta heyecanına. Ama dili, kurgusu, anlatım biçimi ve karakterler çok etkileyiciydi. Üstelik hepsi gerçek. İnanın oradaydım ben de.. İzmir sokaklarında…
İkinci kitap gelse okunur.
Ve can alıcı birkaç alıntıdan birini yazarak bitiriyorum.
“Beni göremiyor musun? Diye sormak istiyorum. Ben görünmez miyim? Seni özlerken ne kadar acı çektiğimi görmüyor musun?”
“Sahi? Algılama yetinizi kaybettiğiniz oldu mu hiç? Beyninizin error verdiği bir anınız? Az sonra azılı bir vampire yem olacak gibi hissettiniz mi mesela? Boynunuzda hissettiğiniz oldu mu kanın sıcaklığını? Mezar aradığınız? Ya kazdığınız?”
Bir anne..
Çocuğu evden kaçmış..
Hemde 6-7 sene içerisinde belki 30 kez.
Her defasında peşine düşmüş..
Sokak sokak ,cadde cadde..
Önüne çıkan herkesten medet ummuş.
Günler geçirmiş hiç uyumadan..
Geri almış aranan'ı gittiği yerlerden..
