Adam Smith, özünde artı-değeri çözümlediği halde, onu, açıkça özgül biçimlerinden ayrı, belli bir kategori olarak sunmadığı için sonuçta onu, doğrudan daha gelişmiş biçimiyle, karla karıştırır. Bu hata Ricardo'da ve onun izleyicilerinde de sürer gider. Rikardoculann (daha sonra kar bölümünde göreceğimiz üzere) skolastik ifade biçimleriyle çözmeye çalıştıkları bir dizi tutarsızlığın, çözülmemiş çelişkilerin ve ahmaklığın kaynağı budur