Şeytan, Âdem’i sadece bir toprak yığını olarak görüp onda gizli “rahmeten li’l-âlemîn”i fark edemediği için dış görünüşte kalan aklı temsil etmektedir; bu yüzden tek gözlü olarak tasavvur edilmiştir:
“Seyret de, kör iblis’e dönme. O noksan olduğundan noksan görür de bir yanı görmez. Âdem’in toprağını gördü de dinini göremedi.” ( M, IV, b. 1616-17 )