Bir yerde istenmemek ne kadar zordu. Nefsim git diyordu, kalbim İbrahim’e alıyor, biraz daha sabır diyordu. Sabrım vardı. Gitmek isteyişim sabırsızlıktan değil çare arayışındandı.
Belli ki artık Filistin mazlumları mahzun, zalimleri mağrur edip mamur eden yurt olacaktı.
Filistin benim yazgımı kuşanacaktı.
Ağlıyordum...
Filistin, hep Hacer kadar ağlayacaktı.
Filistin'e bundan böyle gözyaşı düşmüştü...
Artık Filistin'de hep benim gibi analar, İsmail gibi çocuklar ağlayacaktı. Filistin'de ağlayan her çocukta İsmail'in sesi, benim hıçkırıklarım duyulacaktı.
Filistin'e bir ananın ahı düşmüştü.
Her şey ezel sırlarının yazılarıydı.