Hagop Mıntzuri'nin Ermenice Armıdan adlı kitabının yayınevimizden çıkan Armıdan Fırat'ın Öte Yanı adlı çevirisinin devamı niteliğindeki Atina, Tuzun Var Mı? yazarın 23 öyküsünü içeriyor. Mıntzuri, eserinde Erzincan yöresini, köyü Armıdan'ı ve çevresini, Türkleri, Kürtleri, Rumları, Lazları, Kızılbaşları, Ermenileri, kısacası yöre insanını, gelenekleri, âdetleriyle olduğu gibi sunuyor. Bunu yaparken de Anadolu'ya özgü anlatı geleneğiyle harmanladığı yeni bir üslup yaratıyor. Atina, Tuzun Var Mı? köy evinin tüm işlerinin üstesinden gelmeye çalışırken bir yandan da büyüklerinin yanında konuşmayıp "gelinlik tutan" yeni evli kadınların kendilerini en çok ne zaman özgür hissedebildiklerinin sırrını veriyor okuyucusuna. Hayatı adeta bir roman olan Mıntzuri, ölümünün üzerinden çeyrek asır geçmesine rağmen, okuyucusuna yepyeni tatlar vaat ediyor hâlâ.

Yazar:

Hagop Mıntzuri

Çevirmen:

Silva Kuyumcuyan

Tahmini Okuma Süresi: 4 sa. 32 dk.Sayfa Sayısı: 160Basım Tarihi: Haziran 2000Yayınevi: Aras Yayınları

ISBN: 9789757265269Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak

Türler:

Edebiyat,

Hikaye (Öykü)

Benzer Kitaplar

Tümünü Gör

Reklam

Kitap İstatistikleri

485gösterim

Kitabın okur profili

Kadın% 33.3

Erkek% 66.7

0-12 Yaş

13-17 Yaş

18-24 Yaş

25-34 Yaş

35-44 Yaş

45-54 Yaş

55-64 Yaş

65+ Yaş

Yazar Hakkında

Hagop MıntzuriYazar · 5 kitap

Hagop Mıntzuri, asıl adı Hagop Demirciyan'dır. 16 Ekim 1886'da Erzincan'ın Küçük Armıdan Köyü'nde doğdu. Öğrenimine köyünün ilkokulunda başladı.1897'de İstanbul'a geldi ve aile büyüklerinin işlettiği fırında çıraklık yaptı. Öğrenimine Ortaköy'deki özel Fransız okulunda devam etti. Orada bir yıl öğrenim gördükten sonra Galata'daki Getronagan Ermeni Okulu'nda iki yıl okuyup mezun oldu. Ortaöğrenimini Robert Kolej'de sürdürdü. 1905'te Kolej'in freshmen sınıfından sonra okuldan ayrıldı. 1906'da ilk kez bir öyküsü Hars u Gesur (Gelin ve Kaynana) Ermenice Masis dergisinde yayımlandı. 1907'de köyüne döndü. Öğretmenlik yapmaya başladı. Aynı yıl evlendi ve dört çocuğu oldu. 1914'te bademcik ameliyatı olmak için İstanbul'a geldi. Birinci Dünya Savaşı başladığı için köyüne geri dönemedi. 1915'te Armıdan'dan tehcir edilen dedesi, annesi, karısı ve dört çocuğundan bir daha hiç haber alamadı. Üsküdar'da fırıncılık yaparken savaş nedeniyle ekmekçi asker olarak askere alındı. Ömür boyu İstanbul'da kaldı. Tekrar evlendi iki kızı, bir oğlu oldu. Yemcilik, kömürcülük, fırıncılık, kâtiplik gibi çeşitli işler yaptı. Edebiyatla ilgisini hiç kesmedi, ne bulduysa okudu ve sürekli yazdı. Ermenice dergi ve gazetelerde öyküleri yayımlandı. 1978'de İstanbul'da hayatını kaybetti ve Şişli Ermeni Mezarlığı'na gömüldü.