Ben de lise 1'i gerçek hayatın başlangıcı zannediyordum:))
“Lise sondayken gerçek hayatın başlamasına ne kadar kaldı diye günleri saydığımı hatırladım. Gerçek hayat bu muydu, başlamış mıydı sahiden? Yoksa hala son hazırlıkları tamamlamakla mı meşguldük?”
“Bazen daha başlamadan vazgeçecek gibi oluyorum, bunların hepsini anlatmaya gerek var mı diye soruyorum kendi kendime. Konuşmak da yazmak da küstahlık gibi geliyor. İnsanın kendini gereğinden fazla önemsemesi ve ortaya birtakım sözcüklerle çıkması. Beni dinleyin demesi.”
“Tek başıma kalıp kafa dinlemek ya da canım ne istiyorsa yapabilmek elbette ki çok hoşuma gidiyordu ama sadece etrafta insanlar varken. Gözümün ucunda birilerini göremezsem içimi sebepsiz bir sıkıntı kaplıyordu.”
“Açıkçası, bana bu hayattan beklentin ne diye sorsalar, cevap veremezdim. Hepimiz dev bir akıntıya kapılmıştık, o dev akıntının içinde kendi küçük akıntılarımız vardı ve hiç durmadan sürüklenirken beklentilerden bahsetmek bana son derece saçma geliyordu.”
“Uzun uzun konuşmaya ne kadar çok ihtiyacım varmış meğer. Artık kabuk bağlamıştır dediğim yaralar hala açıkmış; hayal kırıklığı ve çaresizlik hala ilk günkü kadar soluksuz bırakıyormuş insanı.”