‘Acının arkeolojisi sistemli bir şey değildir. Daha çok, küreğin daldığı, unuttuğunuz şeyleri ortaya çıkaran toprak gibidir. Şaşırtıcı şeyler gün yüzüne çıkar: Yalnızca anılar değil, ruh halleri, duygular, hayata dair eski bakış açıları’ . Helen Macdonald babasını yitirince büyük bir boşlukta süzülmeye başlar. Bu ölüm çok anidir onun için, ne yapacağını bilemez, üstüne üstlük işi de yoktur artık. İçindeki yası sahiplendiği çakır kuşu ile yenmeye karar verir, bir isim de koyar bu hırçın canlıya : Mabel. Bir yandan kendi sürecini anlatırken bir yandan da yazar T.H. White’ı anlatır Macdonald. White’ın anlatılacak bir hayatı ve Gos’u vardır. Günler Mabel, White ve Gos’la geçmeye başlamıştır artık. . Atmacanın A’sı pek çok teknik bilgi (atmaca türleri, bakımı ve konuyla ilgili kitaplar) barındırmasına rağmen oldukça akıcıydı. Ve bir o kadar duygusal. Çünkü Helen Macdonald yaşadığı depresyonu, içindeki acısını öyle çıplak anlatıyor ki kayıtsız kalamıyorsunuz. Kullandığı tekniğin hareketliliği, kimi yerlerde geçmiş bir olaydan söz etmesi kimi yerlerde Mabel üzerinden duygularını yansıtması, T.H. White’ın anlatıldığı kısımlar da sevdiğim diğer özellikleriydi. . Kesinlikle tavsiye ederim. . Kıvanç Güney çevirisi, Chris Wormell kapak tasarımıyla ~

Atmacanın A’sıHelen Macdonald · Monokl · 201732 okunma

Betül

@beyazkrizantem

27 Ekim 2023 01:37

304 syf.

· Kitabı okudu

8/10 puan verdi

·

8 günde okudu

Cidden bu tarz bir kitap hiç okumamışım. Alırken de böyle bir şey beklemiyordum. Fakat hoşuma gitti. Etkilendim. Samimi ve yoğun bir anlatım. T.S. White'ın (ilk defa duyduğum bir yazar) biyografisini içermesinin yanı sıra otobiyografi olarak da değerlendirilebilir. Tabii kısmen. Çünkü kronolojik bir rotası yok. Nihayetinde roman. Konusu ise ölüm. Ölümle baş etmek. Ölümle karşılaşınca nasıl tepkiler verilir? Çok fazla sorgulama, içsel dalgalanmalar var. En igi çekici olan, bunu kuşlar üzerinden yapması. Yırtıcı kuşlar. Hiç ilgi duymadığım bir konu (Kuşlar nasıl eğitilir?) olmasına rağmen kuşlarla alakalı bir sürü bilgiyle karşılaşmak güzeldi. Bir kuşun gözünden dünyaya bakmaya çalışmak. Vahşiliği, doğayı hissetmek. Değişik bir deneyim. Yine de çok akıcı olduğunu söyleyemem. Buna rağmen sürekli beni çağırdı. Merak ettim. (Artık kitapları bir çırpıda okuyamıyorum. Sakince okumak keyif veriyor. Ondan da kaynaklı olabilir bu durum elbette.) Kısacası sevdim. Okumak isteyenlere keyifli okumalar.

Atmacanın A’sıHelen Macdonald · Monokl · 201732 okunma