Ayak İzlerinde Adımlar Gönderileri
Ayak İzlerinde Adımlar kitaplarını, Ayak İzlerinde Adımlar sözleri ve alıntılarını, Ayak İzlerinde Adımlar yazarlarını, Ayak İzlerinde Adımlar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Son Dünyasının Sonu
Kâtiplik devam edeceği için dünyada sayıları iyice azalmış olan okurlar da iş değiştirecek ve kâtiplik yapacaklar. Giderek daha çok ülke kâtiplere, mürekkep ve kağıt fabrikalarına dönüşecek, gündüzleri kâtiplik yapan insanlar geceleri kâtiplerin çalışmalarını basmak için matbaa makinelerinin başına geçecekler. Önce evlerin kütüphaneleri sokağa
Sayfa 79 - Can yayınları, Çev. Süleyman Doğru
"Onları seviyordum, hâlâ da çok seviyorum onları. Yalnız hiçbir zaman onların basit dünyalarına giremedim."
İnanılır gibi değil, dedi Mariano, bu çocuklar ne kadar ulaşılmaz bir dünyada yaşıyorlar, düşünsene bir zamanlar biz de aynı dünyada yaşamıştık. Belki de dünyaları söylediğin kadar farklı değil, dedi Zulma softayı kaldırırken, senin de garip merakların yok mu, ille de kolonya şişesini sola, tıraş bıçağını da sağa koyarsın, ya benimkileri.. Fakat bunlar garip meraklar değil ki, diye düşündü Mariano, bunlar daha çok ölüm ve yok olmaya karşı bir yanıt; nesneleri ve zamanı sabit kılmak, delik ve lekelerle dolu dağınıklığa karşı bazı kalıplar ve gelenekler yerleştirmek.
Şiir olanaksız, olanaksız olduğu kadar da güzel bir ülküye ulaşmak için yapılan son bir atılım, dizelerin arasından geçerek güneşe doğru yükselen ümitsiz bir uçuştu; sonunda güneş şairi yakacak ve ölümüne neden olacaktı. Şairin en sondaki geri çekilmesi ve suskunluğu bile bir düşüşün aşamalarına, acınası bir dönüşe benziyordu, kendi gücünü aşan bir düş için terk etmeyi göze aldığı dünyaya dönüşüydü bu.
Sana diyordum ki çocukken çalmaya başladığımda zamanın değiştiğini fark ettim. Bunu Jim’e anlattım, Jim herkesin aynı şeyi hissettiğini söyledi bana, kişi kendini soyutlayınca... Aynen böyle dedi bana, kişi kendini soyutlayınca. Fakat hayır, ben çalarken kendimi soyutlamıyorum. Yalnızca yer değiştiriyorum. Bir asansördeymişsin gibi, asansörde etraftakilerle konuşuyorsun, garip bir şey duymuyorsun, bu arada birinci kata, onuncu kata, yirmi birinci kata çıkıyorsun ve kent ayaklarının altında kalıyor, oysa sen girince başladığın tümceyi bitiriyorsun, ilk sözcüklerinle son sözcüklerin arasında elli iki kat var. Ben çalmaya başlayınca bir asansöre giriyor olduğumu fark ettim, fakat bu bir zaman asansörüydü, evet sana bunu böyle söyleyebilirim. Sanma ki ipoteği ya da dini unutuyordum. Yalnızca o anlarda ipotek ve din kişinin üstünde taşımadığı bir giysi gibiydi; giysinin dolapta olduğunu biliyorum fakat o anda bana giysinin varlığından söz etme, giysi onu giydiğim zaman var, ipotekle din de çalmayı durdurduğum an yeniden var oluyorlardı, annem saçları darmadağınık odaya giriyor ve bu şeytani müzikle başını şişirdiğimden yakınıyordu.