Bilirsiniz, bəşəriyyətin mənəvi dirçəlişi ilə bağlı planlar mənə, sadəcə olaraq, gözəl fantaziya təsiri bağışlayır. Yəqin, demək olar ki, hamımız dünyanın bu qədər ədalətsiz olmamasını istərdik, amma o daha yaxşı olsaydı, biz nə edərdik? İyrənc qanun və ənənələrimiz öz şəxsi mənəviyyatımızın təsviridir. Dünyaya acgöz və qəddar gəlmişik. Qəlbimizim dərinliyində nə ədalət istəyirik, nə gözəllik, onlar bizə nəfəs almağa mane olur. Bizi cənnətə buraxsalar, oranı səhraya çevirməyənə qədər dincəlmərik.
Görəsən, heç ağlına gəlir ki, özünə sual versin: donuz gözü kimi parıldayan gözləri olan tamamilə yad bir qadının onu öpməsi, gözəl qız adlandırması, yanaqlarına toxunması onun xoşuna gəlirmi?
Heç ağlıma da gəlməzdi ki, bizim yaratdığımız sivilizasiyanın dəhşətli toruna düşmüş hansısa canlı məxluq bu qədər azad, bu qədər ağlasığmaz və külək kimi sərbəst ola bilər.