Baxmayaraq ki, tərcümə olunmasını illərdir gözləyirdim və çox böyük həyəcanla başlamışdım, "Ovod" və "Qırılmış dostluq"da yaşadığım o dərin hissləri yaşaya bilmədim, Rivareslə qəlbdən dərin bağlılıq hiss edirəm hər zaman. Bəlkə, bu gözlənti ilə başlamasaydım daha çox sevəcəkdim. Amma bir buruxluq hissi ilə bitirdim. Sujet çox axıcı, keçidlər çox uyğunluq içində idi deyə, heç sıxılmırdım, ilk yarısında düşündüm ki, mənə nəsə qatmayacaq oxuduqlarım, bitirəndə fikrim dəyişdi. Xüsusilə, baş obraz- Beatrisa mənə analıq, qadın olmaqla bağlı zaman-zaman düşündüyüm məsələlər haqqında yeni baxış bucağı qazandırdı. Sadəcə istəyərdim ki, Henrinin daxili aləmini də kəşf edəydik, o digərlərinə nisbətən sanki daha kənarda qalırdı. Ovodla əlaqələndirmək üçün son 2-3 səhifədə hər obrazın taleyi açıqlanmışdı, düşünürəm ki, bu məndə xəyal qırıqlığını artdırdı. Əgər , oxuyacaqsınızsa,məncə triologiyanın digər kitabları ilə əlaqələndirmədən başlayın.
