Baxmayaraq ki, tərcümə olunmasını illərdir gözləyirdim və çox böyük həyəcanla başlamışdım, "Ovod" və "Qırılmış dostluq"da yaşadığım o dərin hissləri yaşaya bilmədim, Rivareslə qəlbdən dərin bağlılıq hiss edirəm hər zaman. Bəlkə, bu gözlənti ilə başlamasaydım daha çox sevəcəkdim. Amma bir buruxluq hissi ilə bitirdim. Sujet çox axıcı, keçidlər çox uyğunluq içində idi deyə, heç sıxılmırdım, ilk yarısında düşündüm ki, mənə nəsə qatmayacaq oxuduqlarım, bitirəndə fikrim dəyişdi. Xüsusilə, baş obraz- Beatrisa mənə analıq, qadın olmaqla bağlı zaman-zaman düşündüyüm məsələlər haqqında yeni baxış bucağı qazandırdı. Sadəcə istəyərdim ki, Henrinin daxili aləmini də kəşf edəydik, o digərlərinə nisbətən sanki daha kənarda qalırdı. Ovodla əlaqələndirmək üçün son 2-3 səhifədə hər obrazın taleyi açıqlanmışdı, düşünürəm ki, bu məndə xəyal qırıqlığını artdırdı. Əgər , oxuyacaqsınızsa,məncə triologiyanın digər kitabları ilə əlaqələndirmədən başlayın.
Bilirsiniz, bəşəriyyətin mənəvi dirçəlişi ilə bağlı planlar mənə, sadəcə olaraq, gözəl fantaziya təsiri bağışlayır. Yəqin, demək olar ki, hamımız dünyanın bu qədər ədalətsiz olmamasını istərdik, amma o daha yaxşı olsaydı, biz nə edərdik? İyrənc qanun və ənənələrimiz öz şəxsi mənəviyyatımızın təsviridir. Dünyaya acgöz və qəddar gəlmişik. Qəlbimizim dərinliyində nə ədalət istəyirik, nə gözəllik, onlar bizə nəfəs almağa mane olur. Bizi cənnətə buraxsalar, oranı səhraya çevirməyənə qədər dincəlmərik.
Görəsən, heç ağlına gəlir ki, özünə sual versin: donuz gözü kimi parıldayan gözləri olan tamamilə yad bir qadının onu öpməsi, gözəl qız adlandırması, yanaqlarına toxunması onun xoşuna gəlirmi?
Görünür, bütün bunlar dünyanı yaradanın xoşuna gəlir..
Ayaqqabılarını çıxar... Bu sözlərin Tanrının Musaya müraciətindən götürüldüyünü oxuduqdan sonra, dini motivlərlə zəngin bir əsər ola biləcəyi düşüncəsi məndə bir qədər mənfi fikirlər oyatsa da, hələ ilk fəsildən yanıldığımı anladım. Voyniçdən bunu gözləmək belə yanlış idi! Əsərin "Ovod"un müəllifinin qələmindən çıxdığı oxunulan hər