Uğruna ağladıkları mürebbiyeleri değil artık,
artık kaybettikleri anne babaları da değil; hayr, vahşi bir dehşetle sarsılıyorlar, bugün ilk kez ürkekçe bakma firsatı buldukları bu bilinmeyen dünyadan gelebilecek her șeye karşı duydukları korku bu. Hayattan, içinden geçmeleri gereken loş bir orman gibi karanlik ve tehditkâr biçimde karşılarına dikilmiş duran hayatın ta kendisinden korkuyorlar.