Böyle akıcı bir kalem, düşe kalka hayat mücadelesi veren bizden birileri karakterler, bir yandan içiniz ısınırken öte yandan sinirden tırnak yedirten bir kurgu ile gelmiş Ayperi. Hani hayat bir çelme takar üstüne de vuran vurana yerden bir türlü kalkamazsın ya Ayperi öyle bahtsız bir kızcağız işte. Elinden tutan bir yaşlı dedesi ile ne kadar direnebildiyse…
Ar namus, iyilik kötülük davaları bir yana birkaç farklı anne figürü ile pek çok sorgulamaya itti beni Ayperi. Okurken sık sık Fadime gibi ya da kendisi gibi bir annesi olsaydı Ayperi’nin ne kadar farklı bir hayatı olurdu diye düşündüm. Kadın karakterimizin epey mücadeleli geçen bir sürecin sonunda güvenli bir limana vardığında bile hep soru işaretleri ile dolu kafası. Oysa Suat gerçek bir babayiğit.
Çok ipucu vermeden Suat’ı anlatmak zor ama Mehtap öyle bir yazmış ki onu, aşık olmamak elde değil kendisine.
Dramda bile zekice esprileri ile harika diyaloglar yazan, kalemi gün geçtikçe olgunlaşan, kalitesi tartışılmaz bir yazardan Ayperi…