Kollarını etrafıma sardı ve bende ona sarıldım. Onu sakinleştirmek için omuzuna vurmadım, sessiz olmasını söylemedim. Ona herşeyin yolunda gideceğini de söylemedim çünkü gitmeyecekti. Hayat karmakarışık bir şeydi ve Tanrı sorumsuz bir ebeveyndi. Bunların hiç biri önemli değildi. Ona arkadaşlık etmek için sarıldım. Onun yoldaşı, tamamlayıcısı ve koruyucusuydum. Ondan saçılan ışığı kutlayan, içindeki karanlığı amaca ulaştıran bendim.