Sema Kaygusuz Barbarın Kahkahası ile bizlere yaşamımızın çarpıklığını,akıl almaz küçük hesaplarımızı,ikili ilişkilerimizdeki güç savaşını,insanın doğaya karşı acımasızlığını,öteki olana karşı ön yargımızı,nefretimizi zengin bir anlatımla sunuyor.
Bir tatil yöresinde küçük bir motelde geçiyor hikaye ve bir çişle başlıyor her şey.Bu moteldeki insanlar üzerinden bu günün dünyasına ve bu günün insanına dair birçok şeyi vurgulamış ve uygar geçinen insanoğluna bir barbar kahkahası patlatmış.Ensest,tecavüz,homofobi,katliam,kıyım,göç gibi hep üstünü kapattığımız meseleleri cesaretle işlemiş.
Romanın bir baş karakteri yok.Her bir karakter ile bir meseleyi ele almış.Yani her karakter kendi hikayesinin baş karakteri olmuş aslında diyebiliriz.
Ağzında kekremsi bir tat. Burnunda kesif bir sidik kokusu. Hangimiz işedi?
Gerçek bir edebi eseri okumak insanın içini kamaştırıyor. Tıpkı “…limon deyince ağzın sulanması gibi…” Ancak ter içinde soğuk ‘limonatanı’ yudumlarken, barbar kahkahasına devam ediyor. Limonatayı ilk püskürten barbarı pataklasın.(kitapeki)
Müthiş bir edebi eserdi.Çok sevdim.Tavsiyemdir...
“Kokusunu alamadıkları bütün felaketler, bir fotoğraf ya da televizyon ekranında çerçevelenmiş bütün açık yaralar, iç içe çerçeveler içinde bir çerçeveyle sınırlıydı. Orada acılar kötü kokmuyor, bellekte iz bırakmıyordu. Oysa bu kez, içi sünger kırpığı dolu yer minderlerinden yükselen ağır idrar kokusunu soludukça, minderler esas anlamını kaybediyor, böylece çok fena hassaslaşıyor, pek kötü kırılganlaşıyordu tatilciler.”
