Her zamanki doğal üslubu, samimi anlatım ve durum , olay ve kişilere gerçekçi yaklaşımıyla alışageldiğimiz tarzıyla bir Fakir Baykurt eseri. Eser, kitap adında da geçen Barış Çöreği adlı öykü dahil olmak üzere 10-15 kadar öyküden oluşuyor. Öyküler, geçim sağlamak endişesi ile, zamanında avrupaya yolu düşmüş ve orada yaşayan gurbetçi insanların hikayelerinden oluşuyor ve anlatım genel olarak evin en küçük çocuğu kızı, oğlu şeklinde bir anlatıcının diliyle anlatılıyor. Sıkılmadan okuyabileceğimiz ve bilmediğimiz yahut önyargıdan olduğumuz yaşantılar hakkında bişeyler öğrenebileceğimiz güzel bir eser. Kitap notuyla bitirelim ;
'' Fakir Baykurt, öykülerinde köy yaşamının sertliği, yoksulluk, cahillik, taassup, batıl inanç, sömürü gibi sorunları ele alarak köylünün maddi ve manevi dünyasını toplumsalcı ve gerçekçi bir bakıştan işliyor. Gözlemlerden, canlı tanıklıklardan yola çıkan yazar, günlük konuşma dilini öyküye taşıyarak zaman zaman mizahi bir dil kullanıyor; bürokrasinin çarkları arasında sıkışan ama içinde de bir umudu barındıran "sıradan insanı", yaşadığı yerin atmosferiyle birlikte çarpıcı bir biçimde betimliyor. ''
