başkana iki ölü balık gönderen adam’ın yazarı louis de bernieres’ı ilk kez okudum. aslen yüzbaşı corelli’nin mandolini kitabıyla tanınsa da o kitabı okumamıştım. yazarın bu iki kitabı da gerek türkiye gerekse dünya okurları tarafından çok seviliyor.
Öykü benim için son iki yıldır adapte olmaya çalıştığım, yer yer de ısındığım bir tür. ancak ne kadar seviliyor olsa da bu kitaptaki öyküler benim tarzım değilmiş. -şayet öykü kitaplarında bir tarzım varsa tabii-
nedenini tam olarak açıklayabileceğimi sanmıyorum ama yazarın biraz eski tarzda bir öykü stili olmasına bağlıyorum bu durumu. başı sonu belli, toparlayıcı geleneksel bir paragrafla toparlanıp bitirilen türden.
haksızlık etmeyeyim; pırlanta gibi konular var, ben işleniş tarzına ısınamadım yalnızca. fakat içlerinden birkaç tanesi aklımda çok güzel yer etti; güzellik tanrıçası, eksiksiz kıta ve başkana iki ölü balık gönderen adam bunlardan ilk üçü.
kolay okunur bir öykü kitabı arıyorsanız bu kitap size uygun olabilir.
emeği geçen herkesin eline, gözüne sağlık.
