Bazen Bahar
Melisa KesmezBazen Bahar Sözleri ve Alıntıları
Bazen Bahar sözleri ve alıntılarını, Bazen Bahar kitap alıntılarını, Bazen Bahar en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Gidecek diye düşündün adın gibi emindin buna. Kalmak için gelmemişti Kalmak için yaratılmamıştı. Bazı insanlara 'kal’ demekle "öl" demek aynı şeydi sanki.
Bazen gitmenin mi, yoksa kalmanın mı daha zor, daha hüzünlü, daha çekilmez olduğunu anlamamız için hayatın bize bunu bilhassa yaptığını düşünüyorum. İki seçeneğin de kurtuluş olmadığını anlamamız için…
Bazı şeyler tuhaf. Bazı şeyler karın ağrısı. Yolda her şey kabul. Ne kazanmak var ne kaybetmek. Her şey olduğu kadar. Sen dahil. Ben dahil.
Beni sonunda pes edip kendi halime bıraktılar.
Nasıl da kaçmak geçiyordu içimizden. Sadece gitmek ve geride bırakmak istiyorduk. Ben gittim, sen kaldın.
Kalpazankaya’ya yürüdüm sonra. Bir çay söyledim. Sait Faik okudum. Denize baktım. Düşünmemeye çalıştım.
Olmuyordu, diyorum ama yine de olsaydı keşke, diyorum.
Bazı insanlara ‘kal’ demekle ‘öl’ demek aynı şeydi sanki.
Canımın çok yanacağını bile bile mi atlamıştım ateşin içine yoksa? Huyumdu çünkü. Atlardım.
Sayfa 57
Oysa artık bir limana sürüklenmek istiyorum, Deniz. Kök salmak istiyorum. Bir yerde ya da birinin yanında biraz olsun kalabileceğime inanmak istiyorum. En azından kafamın içinde bazı şeylerin akmadan öylece kalabildiği, dışarıda son sürat değişen manzaraya inat, içeride, bazen çok derinde, kaçıp sakinlediğim bir bahçe bulmak istiyorum. Zamanın gülünç bir detaya dönüştüğü o bahçede, ağaçların bilgeliğine falan ulaşmak istiyorum. Kayaların, dağların, denizin ne olsa sarsılmayacak gibi görünen bütünlüğüne kavuşmak. Yalnızlığın o kadar da yalnız bir şey olmadığı, tek başına da olsan evrendeki her şeyin bir parçası olduğunu önlenemez şekilde hissettiğin, bir ağacın gövdesi neyse, benim de tam olarak o olduğumu, o kadar olduğumu, daha fazlası olmadığımı iyi bildiğim bir bahçe.
Resmen gidiyordu bu sefer. Üstelik yazı beklemeye bile niyeti yoktu.
Gariptir, ikimiz de o gittiğinden beri kimseye aşık olmadık. Galiba en çok da bu, bizi birbirimizin vazgeçilmezi yaptı. “Demek gitsek de kalsak da aşk yok, hemşirem” diye yazmıştı bir mektubunda. Güldürmüştü beni. Demek aşk gidilen ya da kalıp beklenen bir şey değildi. “Aşk yolda olmaktır” demişti Meral Hoca. Belki böyle bir şeyi kastetmişti. Bilmem. İnsan bu bazen ne yapsa günün sonunda kendiyle kalıyor.
Nicedir tekdüze kan pompalayarak beni belli bir seviyede hayatta tutmasının dışında, kalbim hiçbir şeye çok üzülmemiş, hiçbir şeye çok sevinmemiş, sadece durmayı tercih etmemişti.
Her şey öyle değil mi biraz da? Yokken daha güzel değil mi her şey? Uzaktan bakınca daha sevilesi değil mi? Şehir de, doğa da. Galiba insan aklı dayak istiyor. Başka bir şey değil. Şöyle temiz bir dayak.
Bazen hikâyenin sonunu bilmek istemezsin.