Bir 'duruş' gibiydi daha çok, bacak kaslarım tembelleşti biraz, bu yüzden. Yaklaşık 8 ay oturup işledim, o güzel, o illaki mavi olan yaşanmışlığı, kara bir kalemle... Kalbim de, aklım ile doğru orantılı, yoruldu, küçücük kaldı. Gittim gittim geldim o kıtaya tekrar. Tek odalı coğrafyamda andım, kuşları, aşkları, çocuk suratlarını...
Daha anlaşılır olmalıyım sanırım.
Dostlarım, 'insan kardeşlerim' yeni bir kitap yazdım size, adını da 'Bazı Kuşlar' koydum. Size ve ilkokul çocuklarına ithaf ettim. Belki kılınız kıpırdamaz yahut belki de içinizde bir ırmak yürümeye başlar... Bilinmez... Çıkamıyorum, kesik parmak hüznümden.