Beethoven
Lewis LockwoodBeethoven Gönderileri
Beethoven kitaplarını, Beethoven sözleri ve alıntılarını, Beethoven yazarlarını, Beethoven yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsanlar arasında iyilikten başka hiçbir üstünlük kabul etmem. Karakterin olmadığı yerde, ne büyük sanatçı, ne de büyük mücadele adamı vardır. Orada var olan, zamanın yok ettiği, içleri boş yaratıklardır. Bütün mesele, büyük görünmek değil, gerçekten büyük olmaktır.
— Ludwig van Beethoven
"Konuşmanın bazen hiçbir şeye değmediğini hissettiğim anlar oluyor."
Beethoven
Beethoven'ın sağırlığıyla ilgili en bilinen belge, sanatçılara ait, gelmiş geçmiş ifadelerin en çarpıcı larından biri olan Heiligenstiidter Vasiyeti 'dir. Bu belge, bestecinin çektiği acının, intihar eğilimlerini aşıp bir sanatçı olarak kaderini tamamına erdirme kararlılığının mahrem bir anlatısıdır.
Bu arada, etrafındaki dünyayla temasını giderek kaybetme ihtimalinin ıstırabı, onu daha kuvvetli bir biçimde yoğunlaşmaya ve hiç olmadığı kadar bol üretmeye sevk etmektedir.
İşitme kaybının ilk semptomları muhtemelen 1798 'de belirmeye başlamıştı; Beethoven 29 Haziran 1801'de eski dostu Wegeler'e yazdığı bir mektupta "son üç yıldır işitmem giderek zayıflıyor," demişti. Kulaklarında vızıltı ve uğultudan şikayet etmesi, kulak çınlaması başlangıcını akla getirir.
Beethoven'ın Mozart'la uzun süreli ilişkisi birkaç evreden geçmiştir. Önce Beethoven'ın şekillendiği bu ilk yıllara damgasını vuran bir "taklit" evresiyle başlamıştır. Sonra bestecinin 1792 ve 1802 yılları arasındaki ilk Viyana döneminde hızla gelişen olgunlaşma yıllarında kendini gösteren bir " kendine mal etme" evresi gelmiştir; bu dönemde bireyselliğini gerçekten yoğun olarak ortaya koyan sanatçının belleği, Mozartvari
eserlere ve ilerleme tarzlarına kilitlenip kalmıştır.
Mozart'ın daha çok eskiden olduğu şekliyle sürekli bir yoksulluk içinde resmedilmesi bir çarpıtmadır; Viyana yıllarında geliri hatırı sayılır bir dalgalanma gösteriyordu, kimi zaman madden zor durumda kalıyor, kimi zaman da hali vakti yerinde oluyordu. Fakat Prag, Bonn ve başka yerlerdeki hamileri tarafından çok beğeniliyor olsa da imparatorluk sarayından ya da Viyana'daki başka önemli bir hamiden açıkça hak ettiği bir atamayı alamamıştı. Haydn cömert bir mektubunda Mozart'a henüz "benzersiz yeteneklerine" uygun düşecek büyük bir mevki verilmemiş olmasına hayıflanmıştı.
Mozart ise Salzburg'da baskıcı bir ortamda kapatılarak geçen çocukluk yıllarının ardından, çocuk deha olarak kazandığı uluslararası şöhretle ve 1770'lerde yurtdışına düzenlediği birkaç uzun ziyaretle kısmen maya tutmuş, son on bir yılını (1781-91) Viyana 'da serbest öğretmen, piyanist ve besteci olarak geçirmiştir. Bir saray ya da kilise ataması olmadan, mesleki durumu tehlikeli ve dengesiz olmuştur.
Alman kültürel ve siyasal düşünürler, Fransa'daki dönüşümü nasıl yorumlamak gerektiği konusunda ihtilaf içinde olsalar da kimse bunun önemini yadsıyamıyordu. XVI. Louis ile Marie Antoinette'in kafalarının kesilmesi, Avrupa ve Amerika kıtalarında tüyleri ürpertmişti. Goethe daha sonra günlüklerine, Robespierre'in giriştiği kıyımların dünyayı şok ettiğini yazacaktı.
Beethoven, liberal ideallere beslediği temel inancın aksine, hayatının sonraki yıllarında bir yandan özgürlük ve insan hakları ideallerini destekler görünen, bir yandan da kariyerinin ilerlemesinde aristokrasinin rolünü kabul eden birçok çelişkili siyasi söz sarf etmiştir. Yine de hayatının sonuna dek, bireysel insan hakları ve kolektif aydınlanmış temsili hükümet ideallerine bağlılığını korumuştur.
Sanatsal gömülmüşlüğü o kadar yoğundu, hayatının geri kalanını öyle bir noktaya götürüyordu ki iş baskısı yüzünden, Rilke'nin Tolstoy ve Rodin'den bahsederken söylediği gibi, hayatının "artık ihtiyaç duyulmayan bir organmış gibi " silinip gittiği bir denge sağlamak için mücadele etmekten ibaret oluyordu.