Birinci TİP'te Aybar, sosyalist politikanın başarısını parti örgütlerinin emekçi kitleler içinde kök salışında değil, parti liderlerinin kitleler üzerinde yaratacağı genel etkide görüyordu. Behice Boran açısından ise, sosyalist hareketin başarısının sırrı, kendi sözleriyle "güçlü örgütü olan, niteliği yüksek örgütü olan bir işçi sınıfı partisi"ydi.