Füruzan, hayatım boyunca dönem dönem okuduğum, okumalara doymadığım hatta abartarak duvar yazısı yazsa okurum dediğim bir yazar. Kalemini toplumu yansıtmak için kullanan ve bunu yaparken tarafsızlığını koruyabilen, kendi kulvarının en başarılı yazarlarından biri ve bana göre en iyisi.
Benim Sinemalarım 70'li yıllarda kaleme alınmış beş adet öyküden oluşan adeta "mini roman."Bu hikayelerin kahramanları hep aşina olduğumuz bazen görmezden geldiğimiz, dünyamızdan uzaklastırdığımız yoksulluğun kancasına sıkışmış, hayatın kısır döngüsüne teslim olmuş kişiler, bu kısır döngününün erken yaşta farkına varan çocuklar ya da kendini alt sınıftan üstün tutan ama üst sınıftan kişilerin yanından iki büklüm olan sözde aydın, burjuvari orta kesim. Füruzan bu iki kesimin gerçeklerini gözler önüne sererken yer yer elestiri oklarını isabet ettirmeyi de ihmal etmiyor. Füruzan'ın dili o kadar etkileyeci ki bütün olayları kahramanlarla yaşıyorsunuz, acılarına ya da sevinçlerine ortak oluyorsunuz. Bütün öykülerini çok beğendimğim için sıralama yapmam çok zor ama en en enlerim Temizlik Kolu ve Benim Sinemalarım adlı öyküler.
Kitabı şiddetle tavsiye ederken şunun da belirtmeliyim ki, "tipik Türk Sineması " diyenler çıkabilir karşınıza; ben çok karşılaştım bu kişilerle, ama bir bakıma haklılar çünkü, kitaba ismini veren öykü filme çevrilmiş ve uluslararası alanda birçok ödül almıştır.
