Beyaz Geceler
Fyodor DostoyevskiBeyaz Geceler Gönderileri
Beyaz Geceler kitaplarını, Beyaz Geceler sözleri ve alıntılarını, Beyaz Geceler yazarlarını, Beyaz Geceler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Tanrım! Bir parça mutluluk! Koskoca bir ömürde az şey mi?..
Sayfa 62Kitabı okudu
"Kıskançlık insanı gülünç duruma düşürür, kıskançlık bir kusurdur!"
" Benim dün bir çocuk, küçük bir kız gibi davrandığıma karar verdim ve Sanırım her şeyin suçlusunun benim iyi yürekli kalbim olduğunu anladım. Yani anlayacağınız kendimizi sorgulamaya kalkışınca hep yaptığımız gibi Ben de kendi kendimi övdüm.
Sayfa 41 - Can yayınlarıKitabı okudu
Bence şu dünyada hırsızlıktan daha aşağılık bir hareket yoktur.Bir başkası bedavaya alıyor; çaldığı sizin emeğiniz, döktüğünüz ter, harcadığınız zaman...
Sayfa 132Kitabı okudu
Biliyor musunuz, bir zamanlar tek başıma mutlu olabildiğim yerleri anımsamaktan, oraları zaman zaman ziyaret etmekten çok hoşlanırım; bir daha geri gelmeyecek geçmişi aynı şekilde bugün de kurmayı pek severim.
"...Ve kendine soruyorsun: Nerede hayallerin? Ve başını sallıyor şöyle diyor: Yıllar ne çabuk geçiyor! Ve yine soruyor kendine: Ne yaptın bunca yılı? En iyi zamanlarını nereye sakladın? Yaşadın mı yaşamadın mı? Baksana, diyor kendine, baksana, yeryüzü nasıl soğuyor. Daha yıllar geçecek ve peşinden kasvetli yalnızlık gelecek, bastonlu, titrek yaşlılık gelecek, peşinden de sıkıntı ve bulantı. Fantastik dünyan ağaracak, donacak, hayallerin kaybolacak ve ağaçlardan düşen sarı yapraklar gibi dökülecek. Ah, Nastenka! Sonuçta hüzünle yalnız kalır insan, tam anlamıyla yalnız ve hatta yazıklanacak bir şey bile olmaz – hiç, tam olarak hiç... Çünkü kaybolup giden her şey, her şey hiçtir, aptalca, yuvarlak sıfır, yalnızca hayaldir!"
Sayfa 57Kitabı okudu
"...Bu arada çevrende insan kalabalığının canlı girdabının nasıl kükreyip dönendiğini duyarsın, duyarsın, görürsün nasıl yaşıyor insanlar – gerçeklikte yaşıyorlar, görürsün, yaşam onlar için ödünç alınmış değil, yaşamları uyku gibi, hayal gibi uçup gitmiyor, yaşamları sonsuza dek yenileniyor, sonsuzca gençler ve bir saatleri diğerine benzemiyor; o zaman nasıl da neşesiz ve sıradanlık ölçüsünde tekdüze oluyor korkak fantezi, gölgenin, fikrin kölesi oluyor, beklenmedik biçimde güneşi örten ve böylece güneşine çok değer veren, gerçek bir Petersburg'lunun kalbini sıkıntıya boğan ilk bulutun kölesi oluyor – o sıkıntıyla da nasıl bir fantezi doğuyor artık! Hissedersin sonunda yorulduğunu, sonsuz çabada yorulduğunu bu yorulmaz fantezinin, çünkü sonuçta olgunlaşırsın, önceki ideallerini geride bırakırsın: Küle kalıntıya dönüşürler; eğer başka bir hayat yoksa, onu bu kalıntılardan inşa etmek gerekecektir. Bu arada ruh hep başka bir şey diler ve ister! Ve hayalperest boş yere, külleri karıştırır gibi eski hayallerini karıştırır, o küllerde bir kıvılcım olsun bulmaya çabalar; onu üflemek, soğuyan kalbini canlanan ateşle ısıtmak ve ondan daha önceden tatlı tatlı gelmiş, ruhu huzursuz etmiş, kanı kaynatmış, gözlerinden yaşlar akıtmış ve kendisini görkemli biçimde kandırmış olan şeyi tekrar diriltmek için! Biliyor musunuz, Nastenka, nereye vardım? Biliyor musunuz artık kendi duygularımın yıldönümünü kutlamaya, daha önce hoş gelmiş, aslında hiç olmamamış bir şeyin yıldönümünü kutlamaya kadar varırdım – çünkü bu yıldönümü bütün o boş, amaçsız hayaller için kutlanıyor..."
Sayfa 56Kitabı okudu
"Ah, Nastenka, Nastenka! Biliyor musunuz, beni nasıl kendimle barışık kıldınız? Biliyor musunuz, artık ben şimdi kendim hakkında başka zamanlarda düşündüğüm gibi kötü düşünmeyeceğim. Biliyor musunuz, artık ben, belki de yaşamımda günah ve suç işledim diye sıkılmayacağım, çünkü böyle yaşamanın kendisi suç ve günahtır. Ve sanmayın ki, bir şeyleri abartıyorum, Tanrı aşkına, böyle düşünmeyin Nastenka, çünkü ara sıra üzerime böyle sıkıntılar çullanıyor... Çünkü ben böyle zamanlarda sanıyorum ki, hiçbir zaman gerçek bir yaşam yaşayamayacağım; çünkü bana öyle, bütün inceliğimi, şimdiye, gerçekliğe ait bütün duygularımı kaybetmişim gibi geliyor; çünkü fantastik gecelerimin ardından üzerime hayal kırıklığı çullanıyor, ne kâbus!..."
Sayfa 55Kitabı okudu
"Ve şimdi başka her zamankinden de iyi biliyorum, en iyi yıllarımı boşu boşuna harcadığımı! Şimdi bunu biliyorum ve bunu biliyor olmaktan da acı duyuyorum çünkü sizi bana Tanrı gönderdi, iyi yürekli meleğim, siz bana bunu söyleyin ve beni uyarın diye. Şimdi yanınızda oturur ve sizinle konuşurken artık geleceği düşünmeye de korkuyorum, çünkü gelecekte yine yalnızlık yine bu küflü, gereksiz yaşam; ve neyin hayalini kuracağım ki, sizin yanınızda böyle mutlu olmuşken artık! Ah sağ olun, siz, sevgili kız, beni ilk seferinde uzaklaştırmadığınız, artık yaşamımda iki gece olsun yaşadım diyebileceğim için!"
Sayfa 55Kitabı okudu