Bilinmeyen Bir Tanrıya
John SteinbeckBilinmeyen Bir Tanrıya Gönderileri
Bilinmeyen Bir Tanrıya kitaplarını, Bilinmeyen Bir Tanrıya sözleri ve alıntılarını, Bilinmeyen Bir Tanrıya yazarlarını, Bilinmeyen Bir Tanrıya yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Şahane bir tespit !
“Yaşam dışında her şey yinelenen bir ritimle işliyor sanki. Tek bir doğum ve tek bir ölüm var. Başka hiçbir şey böyle değil."
Sayfa 162Kitabı okudu
Manevi açıdan kesinlikle öyle aslında…
“Bir insanın ölmesi uzun, yavaş bir süreç.”
Sayfa 161Kitabı okudu
Siz Tanrı’yı terk ettiniz ve O’nun gazabı sizi yok edecek.
Sayfa 119Kitabı okudu
Çok şükür , bin şükür…
"Gün gelecek, kadınlar ekmek paralarını kendileri kazanacak…”
Sayfa 46Kitabı okudu
"Ne de olsa insanın bir şeye sığınması gerekiyor, sabah baktığında aynı yerde bulacağından emin olduğu bir şeye . . . "
Sayfa 42Kitabı okudu
Peki bu özlem niye ?
“Ölüler her zaman buradadır sinyor.Asla bir yere gitmezler.”
Sayfa 28Kitabı okudu
Akşam haberlerine bakarsak o zaman yurdum insanı fazla mutlu (;
İnsanlar fazla mutlu olduklarında her zaman kötü şeyler yaparlar.
Sayfa 21Kitabı okudu
“Her türlü ayin seni korkutuyor Thomas. Neden sence?” Joseph, kardeşinin kendisine yaklaşabilmesi için atını yavaşlattı.
“Nedenini bilmiyorum,” diye usulca itiraf etti Thomas. “Bana bir tuzak gibi geliyor, küçük bir tuzak gibi.”
“Belki de öyledir. Hiç bu şekilde düşünmemiştim.”
Gidemem. Burası benim toprağım. Neden benim; benim olmasını sağlayan şey ne bilmiyorum ama onu bırakamam.
Joseph, “Çok üzülüyorum,” dedi. “Keşke daha az üzülebilseydim.”
Güneş yaşamdır.Yaşama yaşam veriyor...
Ama bir insanın yaşamı ancak durgun sudaki hareketler ölünce ölüyor, küçük dalgalar halinde yayılarak yeniden durgunlaşıyor.
Yaşam kolayca yok olmuyordu. İnsan, yaptığı değişiklikler ölmeden ölmüyordu. Yaşamın tek kanıtı, yaratılan etkilerdi. Hüzünlü bir anı bile kalsa geriye, insan kopmuş, ölmüş olmuyordu.
Bir yeri yuva yapmak için mezarların olması gerekir demiştik. Bu doğru. Bizi de toprağın bir parçası haline getiriyor. Bunda müthiş bir gerçeklik var.
Dünyadan kopup üzüntü ya da öfke hissedemez hale gelmeden önce kendi acısıyla oturup ağlamak istiyordu.