Yine ilkokul çağındaki çocuklarıma sesli okuduğum bir kitap. Bayılıyorlar, bırakmamı istemiyorlar, okuyamazsak kızıyorlar. Fakat bazı yerleri, çocukların yaşından dolayı atlayarak okumak zorunda hissediyorum. Masallarımızda, başka kültürlerinkilerde de olduğu gibi aşırı bir şiddet olabiliyor bazen. Kötüleri kırk satır mı kırk katır mı deyip kırk katıra parçalatmak mesela.
"Kırk birinci güne kadar şunu halletmezsen seni cellada veririm" diyen padişahlar da çokça çıkıyor, bunu sansürleyemesem de hemen bir yorumla lafa karışıp "Yahu onun ne suçu var, padişah da pek gaddarmış" diyorum. Padişah çocukları herkesten kıymetli, hikayelerin bir çoğu cinsiyetçiliğimizi olduğu gibi yansıtıyor, kızlar hiç fikirleri sorulmadan veriliyor filan.
Bunlar kitabın değerini eksiltmiyor tabii, bilakis çok iyi bir kayıt olarak, bize kendi kültürümüzü böyle apaçok göstermekle çok değerli bir kitap. Ayrıca Alangu'nun dili de, Mustafa Delioğlu'nun resimleri de enfes.
Yine de insanın kötülüğünü henüz tanımayan yaşta ve cinsiyetçiliği adlandıramadan içine işleyebilecek olan küçük çocukların tek başına okumasına pek uygun değil bence. Masallardan bazılarını küçükken anneannemden dinlediğimi hatırlar gibiyim, biz daha korumacı ebeveynler olduk belki de...
