Yeşil gözleri benim göremediğim, kadraja sığmayan bir yere bakıyordu. Orada kim vardı bilmiyordum. Tek bildiğim, ben yoktum. Baktığı yerde değildim. Gözleri benim değildi.
Bende bir resmin var, yüzüme bakmıyor.
..”Hayır, bunca insanın ortasında bana böyle gülüp sağ kalmamı beklemen çok ayıp,” dedi. Sesi tıpkı benimki gibi tembel ve derindendi. “Bu gülüşleri eve saklasana.”