“İnsanın böyle kötü günleri olabilir. Hiçbir şeyden zevk almadığı, yılgınlık içinde bakındığı,isteksizliği yüzünden nefes almakta bile zorlandığı, güzel gelişmelerin olmadığı, iyi bir haberin gelmediği anlamsız bir gün geçirebilir. Fakat önemli olan ertesi gün hakkındaki umuda tutunmak ve hep ilerlemektir,” diyordu babam.