Bir Dakika

Eda

"Ama ne fark eder? Herkes kendi noktasına gidecek, sen sadece onları yoluna götürecek bir tabela olacaksın, boş ver bunları, onları. Kendine odaklan."

Sayfa 8Kitabı okudu

Reklam

Bulgaristan'da sıradan bir taştım, nehrin kıyısındaki bir taş, bazen de içinde. Su hayata benziyordu, zaman gibi ilerliyordu, hızlı ama ânın içinde yavaş. Beni sürüklüyordu. Basit bir taştım işte ben, ağırlığımın daha üstünde bir güç uygulanıyordu bedenime. Bir oraya bir buraya. Anlayamıyordum, darbeler alıyordum, bazen de almıyordum, hayat gibiydi su, akıyordu, durmak bilmiyordu.

Sayfa 13Kitabı okudu

Eda

İnsanların burayı asla bırakmak istemeyeceği gibi bir algı vardı. Zira burası bir hayaller dünyasıydı ve herkes bir gün düşlediği hayata kavuşma ihtimali olduğunu bildiğinden, hastalık dışında asla kendi isteğiyle ölmek istemezdi! Bu esasında bir palavraydı; ama dünyamızdaki yaşayan insanların büyük çoğunluğu buna inanır, sonucunda ise öyle hissetmeseler bile mutlularmış gibi davranırdı. Dünyamız bir umut dünyasıydı ve dünya vatandaşları, hayal kurmaktan katiyen vazgeçmezlerdi. Hayal kurmak kötü değildi ama gerçeği görmemek berbat bir durumdu.

Sayfa 25Kitabı okudu

Eda

"Üşüyorum," dedim, "uzunca bir zamandır üşüyorum. Bitmek tükenmek bilmeyen bir soğuk bu."

Sayfa 28Kitabı okudu

Eda

Uyanın artık! Yapayalnız kalmış karanlık bir gezegenin izbe bir şehrinde, terk edilmiş bir apartmanın mide bulandıran bir dairesinde ölüyorsunuz. Sadece telefonunuzun ekranı ışık saçıyor diye tüm gezegen parlıyor mu sanıyorsunuz? Hayır! Mutluluk gösterileri yapmayı kesin. İnsanları, bu iğrenç düzene ayak uyduramadıkları için zihin zindanlarına mahkum etmeyin. Buna hakkınız yok. Dünyamızın patronları uyumanızı istiyor. Gözlerinizi açın, uyanın artık!

Sayfa 33Kitabı okudu