Bir Kalbin Ölümü - Mürebbiye
Stefan ZweigBir Kalbin Ölümü - Mürebbiye Sözleri ve Alıntıları
Bir Kalbin Ölümü - Mürebbiye sözleri ve alıntılarını, Bir Kalbin Ölümü - Mürebbiye kitap alıntılarını, Bir Kalbin Ölümü - Mürebbiye en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"İnsan kendi kendisiyle yapayalnızdır."
Sayfa 47
“Gene yalnız, hep yalnız.”
Sayfa 21
"Artık beni kimseler anlamıyor, ben de kimseleri anlamıyorum..."
Sayfa 46
"Fakat neden ben; bunca acıyı yükleniyorum?"
Sayfa 19
"Ruhuna giden yol duvarla örtülmüştü âdeta."
Sayfa 58
Şu da var ki, hastalık teşhisin konulduğu andan itibaren başlamadığı gibi insanın kaderi de görünür hale geldiği ve gerçekleştiği andan itibaren başlamaz.
Sayfa 13 - Yordam KitapKitabı okudu
"Yaşamış olduğu her şey, sevmiş olduğu her şey, ufalanarak ve kömürleşerek, kayıtsızlığın o ılık külleri içine düşmeden önce için için tutuşan bu alevin ortasından geçiyor ve kara kara, duman çıkara çıkara yanıyordu."
Sayfa 48
"Ruhuna giden yol duvarlarla örtülmüştür adeta."
"Bir daha gelmemek üzere çekip gitmişti her şey.."
Ben onların gözünde, ayaklar altına serilen bir kilim parçasından başka bir şey değilim. Ama hakları var. Mademki ben bütün bunlara göz yumuyorum, hakları var.
“Artık beni kimseler anlamıyor, ben de kimseleri anlamıyorum..”
“İnsan kendi kendisiyle yapayalnızdır.”
Adamın içi vurdumduymazlaşmıştı baştan başa; adam akıllı ölmüştü.
Sayfa 49Kitabı okudu
"Ve doktor ,yaşlı adamın kalbini kontrol ettiğinde kalbi onu incitmeyi çoktan bırakmıştı "
Bu nasıl etkileyici bir anlatımdır
İnsan kendi kendisiyle yapayalnızdır.
Sayfa 47Kitabı okudu