Bir Kırık Segah
Kâmil ErdemBir Kırık Segah Gönderileri
Bir Kırık Segah kitaplarını, Bir Kırık Segah sözleri ve alıntılarını, Bir Kırık Segah yazarlarını, Bir Kırık Segah yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Onun ne düşündüğünü bilmiyorum ama , ben bizi düşündüm. Hiç azalmayan sevgimizi, zaman zaman uzun kesintilere uğrasa da, hiç bitmeyen umudumuzu. Şimdi de o uzun mu kısa mı olduğunu bilmediğim aralardan birindeyiz işte.
Kim bilir, belki farkında olmadan işlenen günahlardan dolayı ilençlenmiş kırmızı alandır, yalnızlık, oraya sürgüne gönderiliriz.
Kaçtığın her yer, kuşatılmış olurdu.
Ekber' e baktım, acılarını tamamen unutmuşa benzeyenler gibi tutmuştu çay bardağını. Gelip geçenin selamını almakla birlikte, bu selamlaşmalara bir kayıtsızlık ekliyordu, yüzüne bu yerlere ait olmama hallerini de içeren sur duvarlarının ağır gölgesini iliştiriyordu.
Ben demişken, sahi, ben, köşeye sıkışmaya yüz tutmuş biri miyim, bilinç ötesinde, alacakaranlıkta bunu sezinlemiş de, çare mi aranıyorum?
Annem boşuna aramaz, içine doğmuştur da o yüzden yoklamıştır. Benimse içime hiçbir şey doğmuyor, uçuşup dağılıverecek bir karahindiba tohumu gibi duyumsuyorum kendimi okulun kapısına dönerken.
Gelenler, geçenler, sorgulayanlar.
İçerlemeler. Kızgınlıklar. Vazgeçişler. Benim de o yaşlardaki bayraklarını. Bir doğrudan müdahalede daha direnç kazanan bu savaş flamaları.
Sanırım bana aşık. Yüzümden ayırmaz gözünü ama beni dinlemez, aklından bulut mu geçer, kuş mu, bana bakmadığı zaman pencereden bakar.
Onun ne düşündüğünü bilmiyorum ama, ben bizi düşündüm. Hiç azalmayan sevgimizi, zaman zaman uzun kesintilere uğrasa da, hiç bitmeyen umudumuzu.
Ne çok unutmak istedim. Olmadı. Acılığı bende kaldı. İçimde kaldı. Hep kaldı.
Şimdi onlara suskun, kendime konuşkan benden, bu turna göçmez ovadan, "Allı , telli turna," diye başlamamı istedilerdi. Kurudum kaldım bilmedilerdi. Terler basardı her yerimi. Bir, onu gördülerdi.
Sonra evlerimize gitmek için ayrı yolları tercih etmiştik.
Alnı kırışır insanın, gözünün ferinde kuşkular dolanır.
Sükunetin tadı çıkmaz.
Oturduğum yerde, kuşluk vaktinde, çilehane bellediğim şu ahlatların altında, ömür dediğin şey ne ki diye düşündüm,