Şimdi yaz ortasına ulaşan günlerde İstiklâl Caddesi biraz daha tenhaydı. İnsanlar, birbirlerine pek bakmadan, kafalarının içinde, çok derin düşünceleri, aradıkları bir şey varmış gibi yürüyorlardı. Üzerine geçmişin altın sarısı tozlarının yağdığı ıssız cadde!.. Selim, bilmediği bir zamanda, bu taşcıl yalnızlığa bırakılmış duydu kendini.