“yaşamın özü, onun güç istemi, hiçe sayılmıştır [verkannt]; kendiliğinden, saldırgan, yayılan, yeniden biçimlendiren yeni doğrultular ve yorumlar getiren güçlerin önceliği ve 'alışmanın' ancak bunu takip edebileceği gerçeği ihmal edilmiştir; organizmanın en üst işlevlerine hakim olan yaşama isteminin etkin ve biçimlendirici rolü yadsınmıştır."