Boş Dolaplar
Annie ErnauxBoş Dolaplar Gönderileri
Boş Dolaplar kitaplarını, Boş Dolaplar sözleri ve alıntılarını, Boş Dolaplar yazarlarını, Boş Dolaplar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kültür,her şeyi unuttuğunuzda geriye kalan şeydir.
"Sahte hazineler sakladım boş dolaplarda Beyhude bir gemi taşıyor çocukluğumu içimdeki sıkıntıya oyunlarımı yorgunluğa."
Edebiyatmış, edebiyat da zaten yoksulluğun bir arazı değil mi, geldiğin çevreden kurtulmanın en klasik yolu.
Sayfa 149Kitabı okudu
Müthiş bir şey, bir keşif, ilk defa fark ediyorum, onun gibi insanlar var, dünyadan korkmayan, sınırsız özgürlük sahibi, rahat, insanlar, hatta belki hiç de az değiller.
Sayfa 148Kitabı okudu
Hayat dedikleri gibi, tatlı, kaygısız ve hüzünlü.
Sayfa 136Kitabı okudu
Kibir, kendini farklı sanmak.
Sayfa 126Kitabı okudu
İki dil taşıyorum üzerimde, kitapların küçük siyah noktalarından ve çizgilerden oluşan, çılgın ve zarif çekirgeleriyle, insanın karnına ya da kafasına saplanan, merdivenin tepesinde bisküvi kutusunun üzerinde ağlatan, tezgahın altında güldüren kalın, yağlı kaba sözler…
Sayfa 69Kitabı okudu
Hayattaki tek hüzünlü şey buydu, annemle babam, ben, biz hep kalıyoruz, onlarsa ortadan kayboluyor, yerlerine hemen başkaları geliyor, birbirlerinin yerini alıyorlar.
"Ayak altında dolanıp durma Ninise, rahat bırak insanları."
Sürekli bir şeylere çarpıp duruyoruz mutfakta.
Tavuklar yanıma gelip sıçarken, ihtiyarlar içeride General de Gaulle hakkında atıp tutarken Camus'yü keşfetmek yabana atılır gibi değildi.
Sayfa 137Kitabı okudu
Okuduklarıma, kataloglara, hayal gücüme kuvvet, uydurmaktan başka çarem yoktu... İnce zevk ürünü, şiirsel, ahenkli şeyler bulmalıydım... Buğday tarlaları, Seine Nehri'nde yelkenli, Alpler'deki küçük kulübe, pırıl pırıl piyano ve dişçi dayı.
Sayfa 89Kitabı okudu
Annemin sütlü kahve fincanıyla yapış yapış olmuş Les Bonnes Soirees sayılarındaki hikayelerle Kafka'nın Şato'su arasında koskoca bir dünya olduğunu görüyordum.
Mesafe, içine doğduğum dünyayla sürekli açılan mesafe..
Kim miyim ben? Önce bakkal Le sur'ün kızı, sonra her daim sınıf birincisi. Ve pazar gün leri beyaz soket çorap giyen
Kampüsün bahçesi yapraklarla kaplı, par maklıkların kenarına park etmiş arabaların Üzerleri, çimlerin arasındak i dar yollar, hışır hışır, göz kamaştırıcı.
Adeta bir Monticelli tablosu.