Fotoğrafa uzun uzun baktı; onu dudaklarına yaklaştırdı ve birçok kez öptü. Sonra "Ah anne! Anneciğim!" diye bağırdı ve başka bir şey söyleyemedi. İnsanın dile getirebildiği en temiz, en duru sözcük: "Anne", en güzel sesleniş: "Anneciğim"dir. Bunlar küçük oldukları kadar yüce; umut, sevgi ve şefkatle yoğrulmuş, insan yüreğinin tüm inceliğini, tatlılığını ve sıcaklığını yansıtan çok güzel sözcüklerdir. Anne hayatta her şeydir: Hüzünde teselli, kederde umut ve zayıflıkta güçtür. Sevginin, şefkatin ve bağışlamanın kaynağıdır. Annesini yitiren, başını koyacağı bir göğsü, ona dua eden bir eli ve onu koruyan bir bakışı yitirir.