Büyük İnsanlık İletileri
Büyük İnsanlık iletilerini, Büyük İnsanlık okur görüşlerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sen benim sarhoşluğumsun
Ne ayıldım.
Ne ayılabilirim..
Ne ayılmak isterim...
Nazım Hikmet Ran 
Büyük İnsanlık
İyi geceler...
Durup dururken içimde bir şeyler kopup tıkıyor boğazımı, durup dururken sıçrayıp kalkıyorum yarıda bırakıp yazımı ve her seferinde sen çıkıyorsun suyun yüzüne..
Nazım Hikmet Ran Büyük İnsanlık
Sonra ondan şiirlerinden birisini söylemesini rica ettim. Çünkü bizim devrimizde şiirler daha çok şarkı gibi okunurdu.🌼💙
Büyük İnsanlık
seviyorum seni “Yaşıyoruz çok şükür!” der gibi..
Nazım Hikmet Ran
Büyük İnsanlık
Ne kötüdür insanın aklıyla yüreği arasında çaresiz kalması.Ne kötüdür an kadar yakın,bir asır kadar uzak olması...
Büyük İnsanlık
hasretlerini etimin içinde işleyen bir yara gibi
taşıyorum.
Nazım Hikmet Ran / Büyük İnsanlık
Yağmur sesini kendi sesimden çok severim
Nazım Hikmet Ran
Büyük İnsanlık
birbirimizi birde tanıdık,
oysa birbirimizin yüzünü görmüşlüğümüz yoktu
fotoğraflarımızı bile ama yine de birbirimizi birde tanıdık ve
şaşmadık ve el sıkışmak istedik
ama ellerimiz birbirine dokunamıyor aramızda kırk yıllık zaman..
...
konuşmak istiyoruz ama seslerimiz birbirine ulaşamıyor.. .
Nazım Hikmet Ran
Büyük İnsanlık
ve güneş batacak yavrum
ve umuyorum, gecenin ötesinde
bekliyecek beni yeni bir mavinin tadı, umuyorum..
Nazım Hikmet Ran Büyük İnsanlık
Bütün kapıları kapalı üstüme
bütün perdeleri inik
ne bir mendil mavilik
ne bir avuç yıldız.
Bizi burda mı bastıracak ölüm
biz bu şehirden gülüm
çıkamıyacak mıyız?..
Nazım Hikmet Ran
Büyük İnsanlık , 28
bıranda bezinden gömlek gibi
sırtımda keder.
Büyük İnsanlık | Nazım Hikmet Ran
iki şey var ancak ölümle unutulur
anamızın yüzüyle şehrimizin yüzü..
Nazım Hikmet Ran
Büyük İnsanlık
gitmeden gittim adını hâlâ bilmediğim topraklara.. .
Nazım Hikmet Ran | Büyük İnsanlık , 52
Bütün yolculuk boyunca hasret ayrılmadı benden
gölgem gibi demiyorum
çünkü hasret yanımdaydı zifiri karanlıkta da
Ellerim ayaklarım gibi de değil
uykudayken yitirirsin elini ayağını
ben hasreti uykuda da yitirmiyordum
Bütün yolculuk boyunca hasret ayrılmadı benden
açlıktı, susuzluktu demiyorum
sıcakta soğuğu, soğukta sıcağı aramak gibi de değil
giderilmesi imkânsız bir şey
ne sevinç ne keder
şehirlerle bulutlarla türkülerle de ilgisiz
içimdeydi dışımdaydı
Bütün yolculuk boyunca hasret ayrılmadı benden
zaten elimde ne kaldı bu yolculuktan
hasretten gayrı.. .
Nazım Hikmet Ran , Büyük İnsanlık