-Nazan Bekiroğlu naif dili muhteşem üslubuyla kitap yazmış bize de okumak düştü. Kitap birbiriyle bağlantısız gibi duran aslında bir bütün olan hikayelerden oluşuyor. Gülibrişim ağacının altında okumak isterdim bu kitabı: eşsiz cümleler
farklı hikayeler, zarif ruh...
Kitaptan bi’ kuple bırakıyorum öyleyse;
"Her ikisinin de anlattıkları, ancak yaşamadıkları kadar çoktu. yaşanan, yaşanmamışlığının tanığını yekdiğerinde bulunca baş başa vermiş iki suretten biri diğerine aşkın kelimesini sordu; diğeri gülümsedi ve ona aşkın, bu dünyadan olmayan bir zamanda, bütün ruhların toplandığı mekanda, ruhun, sözleştiği ve sevdiği tanışını bu dünyada hatırlaması olduğunu anlattı. ama, dedi biri, hesapta ruhun, tanışını bu dünyada hiç bulamaması, ona rastlayamaması var. diğeri, buldum zannedip de yanılmak var, diye ekledi. bulup da tanıyamamak var, dedi biri. ve ki bulup da onun tarafından hatıranmamak var, diye tamamladı diğeri."
