Ne zaman yürüyüşe çıksa, sanki kendisini geride bırakıyordu ve kendisini sokaklardaki devinime bıraktığında, yalnızca gözleyen bir göze indirgediginde, düşünmek zorunlulugundan kurtuluyordu; ona birazcık huzur veren, içini sağlıklı bir boşlukla dolduran her şeyden çok buydu.
Sayfa 8 - Metis Yayınları