"...Şəhər necə də böyüyüb gözəlləşmişdir...
-İnsanlar da çox gözəlləşib...
-Elədir.
-Maşın çağırım?
-Yox, bir az təmiz hava almaq istəyirəm... Bir də ki, Bakının küçələri ilə gəzdikcə adamın ürəyi fərəhlənir..."
"Sən mənə inan, Volodya cürbəcür cinayətkarlar var. Elələri var ki, necə deyərlər ipə-sapa yatır, tez islah olur. Amma elələri də var ki, bu peşədən ayrıla bilmirlər. Dəfələrlə həbs cəzası çəkdikdən sonra yenə də cinayət edirlər,- Teymur dərindən nəfəs alıb sözünə davam etdi,- Bir zamanlar Hindistanda adamyeyən pələnglərə təsadüf edilirdi. Bu çox qəribə əhvalatdır, Volodya. Hindistanlıların bir qismi vəfat edən adamlarını yandırırlar. İş elə gətirir ki, onlara fəlakət üz veirir, yoluxucu xəstəliklər camaatı qırır. Camaat ölüləri yandırmağa macal tapmır. Meyitləri aparıb çayın kənarına atırlar. Ac pələng bu meyitləri yeməyə başlayır. Həmin yerin adamları canlarını fəlakətdən qurtardıqdan sonra qəribə, qorxulu bir əhvalatın şahidi olurlar. Gecələr birinin anası, birinin uşağı, birinin əri yorğan-döşəkdən yox olur. Hər dəfə axtarış aparıldıqda pələng ləpirlərinə təsadüf edirlər. Sonra məlum olur ki, adamları oğurlayan xallı pələngmiş. Adam ətinə adət etdiyi üçün başqa şey yeyə bilmirmiş..."