Çıkmazda
Necati TosunerSözler ve Alıntılar
Yaşam anı neresinde?
Ne mevsimlerin değişmesi, ne de günlerin geçişi önemli değildir. Geriye bakıldıkta görülen hep aynı çizgi değil mi? Yıkıntı. Yağış varmış gibi dışarıda ya da yokmuş... Ha yükselmiş, ha düşmüş ısı... Günlerden şuymuş, yıllardan buymuş... Ne çıkar? Yaşanan an, hep aynı kaldıktan sonra.
Sayfa 36 - Neden Kitap
"Çekilecektim kabuğuma, insanların verdiğine de, aldığına da örtüp kapımı, yalnızlığı yaşayacaktım."
Sayfa 25 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
"Yalnızlıktan kaçılmazdı, kurtuluşsuzdu yalnızlık. Ona alışmalı, sevmeliydim onu."
“Her umut bir yıkılışı hazırlar. Her yıkılış gerçeği biraz daha öğrenmektir.”
Sayfa 24Kitabı okudu
Ah, kitaplar ne güzel anlatırdı, bir karşılık beklemeden sever kişi sevince...
Nedeni bilinmez ya, dert birse ikincisini beklemeli.
ağabeyi
Çocuk bitirdi işini. Teneke kutuyu koltuğuna kıstırdı, yüklendi boya sandığını. Cebime davrandım.
"Yok abi..." dedi. "Senin paran geçmez."
Bu çocuk bir yerden tanıyordur beni de, ben onu tanıyamadım diye sıkıldım.
"Niye?" dedim. "Benim param niye geçmezmiş?.."
Durdu durdu ve:
"Abim de senin gibiydi..." dedi.
Ve yürüdü gitti sonra. Kaçarcasına. Kahvede birileri daha seslendi ayakkabı boyatmak için. O hiç aldırmadı. Sanki duymadı bile. Sanırım giderken ağlıyordu. Ve ben, onun ardından bakmaktan başka bir şey yapamıyordum.
"Senin gibi..." Bu söz çok canımı sıkmıştır benim. "kambur" demezler, "senin gibi" derler. Sanki bir şey değişirmiş gibi. Ve saklamakla bana iyilik ederlermiş pozlarıyla hep... Ve isterim, bağırayım: "kambur deyin be!.. Senin gibi ne demek?.." Ama çocuğa hiç kızmadım. O ağabeyi için "kambur" diyemezdi. Suç bende, yapamadım. Oturtmalıydım onu yanıma ve o, on yaşın yetişkin adamlığıyla, bana ağabeyini anlatmalıydı.
Sayfa 86Kitabı okudu