Tolstoy'un kendi yaşamını çocukluk, ilkgençlik ve gençlik olarak 3 döneme ayırdığı bir kitap. Tarihi biyografik bir tarzda vs olsa heyecanla okunurdu ancak bana sürükleyicilik bakımından zorlayıcı geldi, bir okur olarak. Maalesef Yarıda bırakmayı bile düşündüm.
Hayatının her döneminde fazla içe dönük, gözlemci ve tabiri caizse derbeder bir karakter görmekteyiz. Hatta o kadar duygusal biri ki çocukluk döneminde, onu sarsan öğretmeni ile anlaşmazlığında ölümü düşünür. Annesi vefat ettiğinde bile bu hisse kapılmaz dolayısıyla farklı noktalara takılıp kalan biri, bu ve birçok açıdan kendisini ilginç buldum, açıkcası. Ancak çocukluğunu göz önünde bulundurursak ileriki dönemler için azminin hakkını vermek lazım.
İlkgençlik ve gençlik aşamalarında ise ilişkilerinde herkes ile benzer sorunlar yaşamakta ve yine herkes gibi bata çıka çözüm yolu aramakta. İlgi alanlarını keşfetmekte ve kendi beklentilerini, isteklerini düzenlemekte.
Tolstoy gençlik yıllarının ikinci yarısını da yazmak istemiş fakat yazmamış. Son olarak söylemeliyim ki insan sevgisi ya da insanın kendine olan sevgisi her anlamda çok şiddetli bir motivasyon, bunu bu karakterde kendi adıma çokca gördüm. Hatta bu bakış açımla, Tolstoy'un "İnsan Neyle Yaşar" kitabını anımsadım diyebilirim. İyi okumalar.
