Dua, yaşanan təcrübə olmalıdır, ürəkdən ürəyə dialoq olmalıdır. Qısa müddət sonra, əgər həqiqətən də ürəkdən danışırsansa, təkcə danışdığını hiss etməzsən, qarşılığı da orada olar. Onda dua özünü tapır, yetkinləşir. Qarşılığı hiss etdiyin vaxt, təkcə, sən danışmazsan - əgər monoloq davam edirsə, bu, hələ də dua deyil - bu, dialoqa çevrilir. Sən, təkcə, danışmazsan, həm də dinləyərsən.