Kişi, kötü tanrıya da en az iyi tanrı kadar ihtiyaç duyar: kendine has varoluşunu yalnızca hoşgörüye ve insanseverliğe borçlu değildir... Ne değeri olabilir ki öfkeyi, intikamı, kıskançlığı, istihzayı, kurnazlığı, şiddeti tanımayan bir tanrının? Henüz zaferin ve yıkımın baştan çıkarıcı ardeur'ünü bile tanımayan bir tanrının? Böylesi bir tanrıyı kimse anlamazdı: kişi ona niye sahip olsun ki?