Herkese merhabalar tekrardan! Nasılsınız? Ben iki güneş görüp hemen enerji doldum
Deccal, çok uzun zaman boyunca elimde süründü bildiğiniz üzere... Ama en nihayetinde bitirebildim, kendimi tebrik ediyorum bu yüzden
Felsefi okumalar başımı ağtıttığı için pek soğuğumdur kendilerine ama ne yazık ki sevmeye çalışmak zorundayım Deccal da bu nedenle bana biraz ağır geldi fakat anlatılmak isteneni fark edince biraz da olsa kolaylaşıyor.
Nietzsche, Hristiyanlık ve onun ilkelerini ele alıyor bu eserinde. Tabi bunu yaparken mutluluk, iyi, kötü, ve üst insan kavramlarına rastladığımız bir eleştiri sunuyor bize. Kilisenin baskısını göz ardı ederek cesaret dolu yorumları, kendinden sonra gelen düşünürlere de büyük ölçüde ilham kaynağı oluyor kanımca.
Hristiyanlığın toplum bilinci ve yapısına karşı gösterdiği olumsuz etkileri yüzümüze yüzümüze vuruyor tabiri caizse. Nasıl ki güçlü yaşamaya çalışıyorsak bir o kadar da boyun eğmeyi bırakmalıydık. Bunları okuduğum zaman anladım bir şeyleri bize yanlış aşıladıklarını, aktardıklarını. Sadece burada dini odaklı değil öğretilmek istenen şey, toplumsal horgörü de söz konusu ve bu duvarları bir yolunu bulup yıkmamız gerektiği vurgulanıyor kitabın her satırında.
•
Yeni okuyacaklar için bende olduğu gibi biraz ağır kaçabilir ama mutlaka hatta tekrar tekrar okunacaklar arasında bulunacak bir eserdi.
Keyifli günler
