Kalbim ortadan ikiye ayrılmıştı, parçalanmış, kan kaybediyordu. Bu şekilde gitmesine izin vermemeliydim. İki yabancıya dönüşemeyecek kadar çok şey yaşamıştık.
Anden Cumhuriyet'teki en güçlü adam olabilirdi... ancak Day, üzerindeki giysileri ve gözlerindeki samimiyetinden başka hiçbir şeyi olmayan bu sokak çocuğu, kalbimin sahibiydi.
Her şeyiyle güzeldi.
Karanlık dünyadaki umuttu.
Işığımdı...